Column oud-speler Arno Arts: afscheid van vrrrrriend ‘Siepie’

Net bekomen van het geweldige afscheid van Dokter Vioen bij Willem II (nota bene komend weekend de tegenstander van Cambuur) stuitte ik op Twitter op het bericht dat Siep Lijzenga na 28 dienstjaren met pensioen gaat. De ene icoon/legende is nog niet weg of de andere kondigt zijn afscheid ook aan. Weliswaar andere club, maar toch, clubiconen, je kunt er niet genoeg van hebben. Ik moet zeggen; het kwam wel even binnen, want zeg nou eerlijk wat is de dikke zonder de dunne, Nick zonder Simon of Anneke zonder haar Woanskip. Onlosmakelijk zijn ze met elkaar verbonden, zo ook Siepie met de geweldig mooie club Cambuur.

Zomer 1994:‘’Ga maar bij die manke brombeer je kleren halen ‘’ zei Fritz Korbach tegen me en zo kwam ik in het domein van Siepie, mijn eerste kennismaking met hem, in het washok. Ik zou er nog vaak komen (in het washok , met woordenboek Fries-Nederlands), want daar werden teleurstellingen verwerkt, kon je uithuilen, sommige spelers stiekem een sigaret roken, werden overwinningen gevierd, gelachen en geleefd. Het washok was het hart van de club dat zetelde in Siepies domein.

Monument, legende, clubicoon, cultuurbewaker, ik weet niet hoe je Siepie moet noemen maar dat er geel/blauw bloed door zijn aderen stroomt, daar twijfelt niemand aan. Siepie is goud, Cambuurman in hart en nieren en bovendien, het belangrijkste, degene die door dat pantser heen kan breken, en de moeite neemt om Siepie echt te leren kennen, een geweldig mens. Ik ben blij dat ik één van degenen ben die daar doorheen mocht breken en ik was dan al steevast zijn vrrrriend.

Al vrij vroeg ploft vaak al een kerstkaart in de bus met enkel de woorden ‘’Siep Lijzenga’’ erop. Het doet ons enorm goed om die te ontvangen en de wetenschap te hebben dat het met Siepie goed gaat. Het zal ook wennen worden als ik eens een wedstrijdje voor FOX mag analyseren bij Cambuur om niet automatisch het washok in te lopen en weer even bij te kletsen en herinneringen op te halen nadat ik een warme omhelzing heb gehad.

Welnu, mijn vrrrriend Siepie neemt afscheid, na maar liefst 28 seizoenen, ik ben er niet, helaas, ik ben bij mijn toekomstige club JVC kijken die een finale voor de districtsbeker moet spelen maar rond de 28ste minuut zal ook ik aan je denken als in het Cambuur Stadion een luid applaus klinkt van die fantastische Cambuur supporters, zo hard, alsof het ‘’de nacht van Leeuwarden’’ is. Ik ken je een beetje, vlucht niet je washok in maar laat het applaus over je heen komen en geniet ervan.

Ik verwacht zelfs dat je grote vriend daarboven, Fritz Korbach een sigaar voor je opsteekt en tevreden naar beneden kijkt. Bij leven zou hij gezegd hebben: ‘geniet ervan ouwe rukker, je hebt dit dubbel en dwars verdiend’’.

Met veel respect en een diepe buiging,

Je goede vrrrrriend Arno Arts

Foto: www.dijksfotografie.com