Materiaalman Siepie Lijzenga gaat met pensioen

Je hebt bij SC Cambuur mensen die tot de vaste bemanning behoren. Ze zijn er altijd, ze zijn niet weg te denken. Niemand is onmisbaar, maar toch…. Het zal wennen zijn als Siep Lijzenga aan het eind van het seizoen niet meer door de gangen loopt, niet meer in het waslokaal te vinden en niet meer een praatje aanknoopt met deze of gene te beginnen met het raspende ‘vrrrrriend’.

‘Ik hou mijn hart vast over hoe het met hem zal gaan als hij is gestopt’ zegt Keimpe Vellinga, de oud-veiligheidscoördinator met wie Siepie jarenlang heeft samengewerkt. ‘Misschien dat hij ’s morgens aanschuift bij de club die elke ochtend koffie-drinkt-tot-koffietijd onder de Zuid-tribune. De persoon in kwestie laat zich er niet over uit. ‘Ik sis neat, ik wol it ek net earne oer ha. Hoegst it ek net te prebearen, want ik feroarje net.’ Interview? Lau kans. Hij wekt de indruk dat hij met de stille trom wil vertrekken. Eerst voor een kort verblijf op zijn geliefde eiland Terschelling met een bezoekje aan zijn favoriete stek de kroeg van Hessel op Hoorn. En verder geen polonaise. De andere indruk is dat SC Cambuur daar anders over denkt. En terecht.

De materiaalman is bijna dertig jaar verbonden aan de club. Hij moest op gegeven moment een stapje terug doen, maar Fritz Korbach haalde hem weer bij het eerste elftal. ‘Ik wil die manke erbij hebben’, zei de flamboyante oefenmeester. En ‘Siepie’ kwam. Wie ooit bij Cambuur is geweest, hetzij kort, hetzij lang, Siepie kennen ze allemaal. Voor sommigen was hij moeilijk te verstaan. Hoewel de verhouding tussen Cambuur en it Frysk bij sommigen op gespannen voet staat, voor Siepie was er geen andere taal. Hij sprak iedereen in it Frysk aan en dat mag dan in de eerste dialoog wat vraagtekens hebben opgeleverd, problemen zijn er nooit geweest. Je went aan alles, zelfs aan it Frysk, dus ook aan it wâldfrysk van Lijzenga.

Hij mag zijn prominente plaats rond de dugout dan gaan verlaten, in the walk of fame hangt zijn meer dan levensgroot portret, naast dat van ‘mister Cambuur’ Johan Abma en wee degene die daar met zijn tekkels aan komt.

Hij is de man van het materiaal en van de was. Die wordt soms achteloos op een hoop gegooid in de kleedkamers. Siepie maakt er hapklare brokken van voor wasmachine. Met zijn enorme sleutelbos zijn er weinig deuren die voor hem gesloten blijven. Ook niet die ene, wat geheime in de krochten onder de hoofdtribune. Daar bewaart hij spulletjes die een andere niet aangaan. Toen een medewerker van De Speaker bij hem aanklopte voor een complete uitrusting voor een jeugdteam in Ghana, werd hij beleefd verzocht buiten te blijven. Siepie kwam terug met de keurig opgevouwen kloffies. ‘Moatst dy der mar mei rêde’.

Tot voor kort ging hij bij uitwedstrijden mee met de spelersbus. Op een gegeven moment bestond meegebrachte mondvoorraad uit Jouster poffen. Die lijken op Zeeuwse bolussen en smaken daar ook naar: ‘lakswiet’ en kleverig, maar heerlijk. Hij werd er zwaar misselijk van, zo zelfs dat je hem jaren later nog op stang kon krijgen als je over Jouster poffen begon. Zelfs het woord Joure kwam hem nauwelijks de strot uit.

Met verzorger Piet Adema ging hij later met diens auto naar de uitwedstrijden. Toen Cambuur promoveerde naar de Eredivisie is die aparte ‘combi’ in ere hersteld, nu met zijn opvolger Paul Jansen.

Doorgaans heeft hij een goede band met spelers en technische staf. Mocht het niet zo zijn dan werd Keimpe Vellinga als bemiddelaar ingezet. Oplossing van het probleem was het gevolg. Speciale herinneringen bewaart hij aan Carlo de Leeuw, de materiaalman van Feyenoord en Oranje en aan Arno Arts, de oud-speler van Cambuur en straks de trainer van topklasser JVC Cuijk. Die twee zijn maar een paar van al diegenen die met oud- en -nieuw een kaart van hem krijgen. Dat gebeurt in een vroeg stadium, want Siepie wil de eerste zijn.

Siepie ziet als materiaalman veel, hoort ook veel en denkt vaak bij z’n eigen ‘moat it no sa’, maar daar blijft het bij. De vuile was blijft altijd binnen. Het stadion is voor Siep Lijzenga de plaats van handeling. Daar doet hij als eerste de deur van open en zorgt er ook voor dat die dicht komt. Ook als laatste, ook al moet hij een directeur eruit werken. SC Cambuur zal Siepie missen. En andersom ook, dat kan niet anders.

Als  eerbetoon aan Siepie roepen we onze supporters op om zondag tijdens de wedstrijd tegen Willem II in de 28ste minuut (het aantal dienstjaren) op te staan en massaal te applaudisseren.

Foto: www.dijksfotografie.com