3. Rondleiding: Praatgroep Cambuur
Wat er achter die oude blauwe deur zit is voor veel supporters een raadsel. En niet alleen voor de supporters, ook voor de club zelf. Want, overal heeft Cambuur een sleutel van, behalve van één deur. De deur van Praatgroep Cambuur. Al decennia lang komen oudere supporters hier samen om te praten over de allerbelangrijkste bijzaak in het leven: Cambuur. Vroeger onder het mom ‘Praatgroep Cambuur’, tegenwoordig als de ‘Visclub’. In een ruimte waar de tijd lijkt stil te staan wordt onder het genot van een vers gebakken visje eens per twee weken het leven besproken.
‘Vroeger, toen we nog die oude kleine hoofdtribune hadden, toen zaten we altijd bij te praten in de kleedkamer van Cambuur. Omdat we zoveel rookten mocht dat niet meer vanuit de club. De hele kleedkamer stond blauw van de rook en dat vonden de spelers niet zo fijn. Toen kregen we dit hokje aangeboden door de club.’ Was getekend, Keimpe Machiela, één van de oprichters van de Praatgroep. Dit ‘hokje’ is niet zomaar een hok. Er zijn weinig mensen bij Cambuur die precies kunnen vertellen wat er precies achter de deur zit, om een hele simpele reden: niemand bij Cambuur heeft de sleutel. Tweemaal per dag ging de deur open. Om een uur of acht konden de heren en dames van de Praatgroep een kop koffie halen voordat de training begon. ’s Middags om twee uur ging de deur weer open en werd er thee geschonken. Een jaar of veertig geleden begon de club met zo’n 35 leden, bestaande uit supporters, voormalig spelers en trainers, maar ook mensen die eenzaam waren geworden en gezelligheid zochten. Er was altijd ruimte voor een praatje en voor simpele gezelligheid, waarbij ook directie- en stafleden van Cambuur regelmatig aanschoven. Eén keer per jaar ging de groep uit eten en tevens werd er elk jaar een uitwedstrijd bezocht met een eigen bus. Door ouderdom is de club helaas flink uitgedund en twee jaar geleden zelfs opgeheven.
Gelukkig betekent het niet het definitieve einde van de groep onder de Zuid-tribune. Al decennia maakt ook de Visclub Cambuur gebruik van de ruimte. Of beter gezegd, de Vis Society. Na de laatste promotie vonden de leden dat het tijd was voor een chiquere naam. Eén keer per twee weken wordt er op vrijdagavond een hengel uitgegooid naar viszaak Hollander’s Nieuwe in Leeuwarden en eten de acht tot vijftien aanwezigen een gebakken visje in het Cambuur Stadion. Er wordt gepraat over voetbal en de onbelangrijke dingen van het leven in een ruimte die het meest weg heeft van een kantine uit de jaren ’80. De ruimte vertelt het verhaal van bijna vier decennia Praatgroep Cambuur. Aan de muren hangen talloze oude seizoenkaarten, vergeelde krantenknipsels foto’s van spelers, bijzondere gebeurtenissen en bijeenkomsten van de Praatgroep. Op één foto van een jaar of dertig terug staan alle leden die de Praatgroep Cambuur destijds telde. De foto heeft tijden op het kantoor gehangen van voorzitter Alex Pama, die de scepter over de club zwaaide tussen 2006 en 2011. Na diens aftreden ging de foto naar de Praatgroep. Het is ook aan Pama te danken dat er een bijzonder relikwie aanwezig is: een kerstboom. Volgens oprichter Machiela is er beloofd aan Pama om de boom niet af te breken, al geeft hij ook toe dat er wat luiheid in het spel is. Al zeker een jaar of vijftien staat de boom, opgetuigd en al, in de hoek. Elke keer als de Visclub bijeen komt gaan de lampjes aan. Bij de Visclub is iedereen welkom. Er is slechts één voorwaarde: je moet een duidelijke connectie hebben met Cambuur.
