058-2963300
In Memoriam: Carlo de Leeuw was de beste

In Memoriam: Carlo de Leeuw was de beste

14 februari 2020, 11:30

Vedette. Zo ben ik hem altijd blijven noemen. Carlo de Leeuw was namelijk de beste. Beelden om dat te bewijzen zijn er alleen nauwelijks.

Is Carlo the greatest player you never saw? Zou best kunnen. Tik zijn naam in op YouTube en het enige dat je tegenkomt is de bekerfinale van 1980. Feyenoord – Ajax 3-1. De Leeuw scoort. Als 19-jarige ziet de Rotterdammer een jongensdroom uitkomen. De tv-kijkers horen echter dat Jan van Deinsen degene is die Feyenoord op 2-1 heeft gezet. Diens naam en niet die van de schutter, verschijnt ook in blokletters in beeld.

Tragisch? Zelf kon Carlo er hartelijk om lachen. Het veel te vroege hoogtepunt van zijn loopbaan, zo zou achteraf blijken, en de credits gaan naar een ander. Had hij weer.

Zo veel bravoure Carlo op het veld had, zo bescheiden was hij daar buiten. In een voetbalwereld waarin te veel mensen zichzelf veel te serieus nemen, verstond hij de kunst van het relativeren als geen ander. Het maakte hem alom geliefd.

Of de spelers bij Feyenoord wel wisten dat hij zelf vroeger ook een aardige balletje kon trappen? ‘Nee joh’, lachte Carlo dan. De huidige generatie lastig vallen met verhalen over vroeger? Het idee al alleen al.

De koning te rijk was ik als ik als verslaggever van het AD in de Kuip mijn jeugdheld tegen het lijf liep. Beetje ouwehoeren over Cambuur en over hoe mooi het vroeger allemaal wel niet was. Om vervolgens samen te concluderen dat Carlo in bijna zes seizoenen Leeuwarden – tussendoor nog een half jaartje Excelsior – niet verder was gekomen dan één periodetitel. Lagen we in een deuk. ,,Man, ik heb jou de jeugd van je leven bezorgd’’, riep hij dan.

Had hij ook wel weer een punt. Carlo was de man die we als Leeuwarder pubers stiekem allemaal wilden zijn. Met zijn blonde matje, vlassnorretje en vette schakelketting was hij niet alleen een eigentijds stijlicoon, hij was ook nog eens geboren met een overdosis voetbaltalent. Gezegend met een fluwelen linker om jaloers op te zijn. Gekocht voor 230.000 gulden, amper een ton in euro’s nu, maar destijds een godsvermogen. Dat beloofde wat.

Wat klopte er eigenlijk niet aan Carlo? Zelfs zijn naam was geweldig. Die kon je als supporter heerlijk scanderen:

Carloooo de Leeuw,
Carlo de Leeuw,
Carlo, Carlo, Carlo de Leeuw

Carlo kon alles. Tenminste, als hij er zin in had. Want eerlijk is eerlijk, we hebben hem in zijn eerste jaren ook menigmaal vervloekt op de tribune. Carlo was toen nog een klassieke linksbuiten. Soms waanzinnig, vaak onzichtbaar. ,,Ik weet wat voor voetballer ik was’’, vertelde hij me toen ik hem thuis in Valkenswaard mocht interviewen voor het Cambuur-jubileumboek. ,,Het was bij mij alles of niks. Ik speelde gewoon op instinct.’’

Onder Fritz Korbach werd hij een echte nummer tien, de man bij wie je de bal moest inleveren. Als dat gebeurde gingen we er eens goed voor zitten. Of beter gezegd staan, want dat deden we achter de goal toen nog massaal. Had hij zijn dag, dan was Carlo niet te houden.

Carlo werd wereldberoemd in Leeuwarden. Een volksheld. Zonder dat hij nou naar die status op zoek was. Als ik hem vertelde dat hij duizenden Cambuur-fans in vervoering had gebracht, lachte hij een beetje verlegen. Hij was niet de Oranje-international geworden die veel mensen aan het begin van zijn loopbaan in hem zagen, al haalde hij als materiaalman nog wel het Nederlands elftal. Maar voor altijd een Cambuur-icoon, dat was ook niet slecht. Dat hij in 2007 werd uitgeroepen tot middenvelder van de eeuw vond hij echt een eer.

Natuurlijk had hij rijker kunnen worden als hij in een andere tijd had gevoetbald. Dan waren er ook meer beelden van hem bewaard gebleven. Maar Carlo had nergens spijt van. Zijn tijd als voetballer was misschien wel veel gezelliger geweest dan de huidige. En die beelden? Die bewezen nooit dat Carlo de beste was. Maar het tegendeel evenmin.

Voor Carlo was het goed zoals het was. Dat maakte hem naast een geweldige speler een geweldig mens. Een optimist tot het bittere einde, dat voor hem veel te vroeg kwam, zo blijkt uit onze laatste app-conversatie van 12 december 2019:

Van harte vedette. Hoop dat alles goed met je gaat.

Dankjewel vriend… ja gaat heel langzaam beter.

Wietse Dijkstra
AD Sportwereld