058-2963300
INTERVIEW Sai van Wermerskerken: ‘’Ik stuurde brieven aan Nederlandse clubs”

INTERVIEW Sai van Wermerskerken: ‘’Ik stuurde brieven aan Nederlandse clubs”

11 april 2018, 18:01

Deze maand is de nieuwste editie van ons clubblad De Speaker weer verschenen en speciaal voor de supporters die hem hebben gemist plaatsen we een aantal interviews ook online. Mocht je nog een nieuwe editie van De Speaker in je bezit willen hebben, kom dan even langs bij de Fanshop. Alvast veel leesplezier!
________
Sai van Wermerskerken is pas 23, maar al een echte wereldreiziger. De vleugelverdediger werd geboren in Maastricht, verhuisde op zijn tweede naar Japan om pas zestien jaar later terug te keren naar zijn geboorteland. Via FC Dordrecht belandde hij in de zomer bij SC Cambuur.

Hoe je van Maastricht in Japan terechtkomt? Dat kwam door de ouders van Sai’s Japanse moeder Kiyoko. Zij hadden hulp nodig bij hun bedrijf in het land van de rijzende zon. Samen met haar Nederlandse man Jan-Peter en zoon Sai emigreerde het gezin Van Wermerskerken naar het Verre Oosten. “Vooral voor mijn vader was het een grote stap”, vertelt de goedlachse verdediger. “Hij sprak geen woord Japans, maar paste zich snel aan.”

De enige Nederlanse woordjes die hij zich uit zin eerste levensjaren herinnert: “Mama, papa en auto. Voor mij was het minder moeilijk om te wennen.” Papa speelde hockey, mama volleybal, maar zoon Sai werd op zin achtste lid van een klein voetbalteam in de buurt. Al na een half jaar wilde hij verkassen. “Ik wilde beter worden en daar had ik een grotere club voor nodig.” Het werd Ventforet Yatugatake. “Je moet je voorstellen dat je in Dokkum woont, maar in Leeuwarden gaat voetballen. Meer mogelijkheden en betere omstandigheden, zeg maar.”

Hij werd er een completere speler en op zijn dertiende mocht hij bij Ventforet Kofu komen; weer een stapje hoger en weer een stapje professioneler. Het was niet alleen voetbal in het leven van Sai. Naast het sporten studeerde hij Sports Management en Business. “Mijn ouders hebben altijd tegen me gezegd: geen studie, geen voetbal!” Zijn studie was ook de reden om naar Nederland te komen.

’s Avonds Nijmegen, overdag Dordrecht
Daar ging een grappig verhaal aan vooraf. Als twaalfjarige vierde Sai met zijn ouders een maand vakantie in Nederland om zijn geboorteland te zien. Kleine Sai wilde tijdens die reis wel blijven voetballen en schreef brieven naar onder andere N.E.C. en FC Dordrecht met de vraag of hij mee mocht trainen. Beide clubs gaven hem een kans, waarop hij ’s avonds in Nijmegen trainde en overdag in Dordrecht. “Toen ik op mijn achttiende een Engelse studie koos, heb ik weer contact met FC Dordrecht opgenomen. Ik was van harte welkom.”

Zijn eerste seizoen bij de Schapekoppen eindigde met het voorlopige hoogtepunt van zijn voetballoopbaan: deelname aan het internationale jeugdtoernooi van Toulon met het Japanse elftal onder de 23 jaar. “Ik stond ook op de shortlist voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar ik merkte dat mijn eerste jaar als professional veel kracht en energie had gekost. En ik had meer ervaring nodig.”

Hoewel zijn ambities hoger reikten bleef Van Wermerskerken Dordrecht trouw. Aan het einde van vorig seizoen lagen er aanbiedingen uit Japan op hem te wachten, maar hij koos voor Cambuur. “Ik wil eerst slagen in Europa. AZ bood mij de gelegenheid om mee te trainen tijdens de voorbereiding, waarna Cambuur contact opnam.” In Leeuwarden trof Van Wermerskerken een kleine kolonie exteamgenoten uit Dordrecht, die hem wegwijs maakten. “Jordy van Deelen, Marvin Peersman en Matthew van Steenvoorden speelden hier al en Daan -Daantje- Boerlage kende ik via-via.”

Aanvallende back
Bij Cambuur wil de verdediger vooral zijn aanvallende kwaliteiten ontwikkelen. “Dat is het doel, om een meer aanvallende back te worden. Bij Dordrecht speelden we erg defensief en mocht ik als het ware niet eens over de middenlijn komen. Hier wel. Je merkt aan alles dat dit een grotere club is.” Zijn ultieme doel is om ooit in de Serie A te spelen. “Daar spelen de beste verdedigers in de wereld.”

Naast het voetballen zit Sai niet stil. Van zijn vader leerde hij zich snel aan te passen en zijn open persoonlijkheid en oprechte geïnteresseerdheid in zijn omgeving doen de rest. “Ik ga regelmatig naar een museum of bezoek een voorstelling. Ik was laatst in De Harmonie bij Pluto, een beroemde Japanse theatergroep. Normaal spelen zijn in de grootste steden ter wereld, maar dankzij Culturele Hoofdstad kwamen ze naar Leeuwarden. En een vriend van mij danst bij het Nationaal Ballet, daar ga ik ook wel eens kijken.” Verder brengt Van Wermerskerken veel tijd door met zijn teamgenoten en ook de Japanse gemeenschap in Amsterdam wordt af en toe met een bezoek vereerd. “In de voorbereiding geef ik wel eens een training aan de kinderen daar. Leuk en dankbaar werk.”

Op de vraag of hij zich Nederlander of Japanner voelt, antwoordt Van Wermerskerken: “Als ik in Japan ben, ben ik half-Nederlands. Maar in mijn eerste maanden bij Dordrecht voelde ik me heel erg Japans. Daarna paste ik me aan en werd mijn persoonlijkheid meer open. Dat is het verschil met Japanners, die van nature heel bescheiden zijn. Ik voel meer nu meer Europees haha.”

Tekst: Meine Stegenga

Foto: www.dijksfotografie.nl