4. Rondleiding: ’t Woanskip
Noem eens een mooier nummer dan ’t Woanskip. Het nummer waarin Anneke Douma zingt over het leed van Eelke en Etsje klinkt al decennia na elk doelpunt in het Cambuur Stadion.
‘En we hewwe in woanskip
en ut leit an de Singel.
En we hewwe in arkje,
tis oans ideaal.
En komme jim nochris by oans an de Singel
kom dan in oans woanskip gerust allemaal.’
Wie ’t Woanskip zegt, zegt Cambuur. Sinds begin jaren ‘90 wordt na elk doelpunt in het Cambuur Stadion de hit van Anneke Douma gezongen. Niets klinkt mooier dan 10.000 kelen die in pure extase na een belangrijk doelpunt in het Liwwadders zingen over een woonboot die aan de Singel ligt. Eén jaar werd dit onderbroken door een hit over een Oostenrijkse skileraar uit Tirol, wellicht dat we daarom dat jaar (1999-2000) ook degradeerden. Aan Anneke Douma wordt niet getornd.
In 1990 doet Anneke Douma het beste dat ze ooit heeft gedaan: op een cd vol Friestalige liedjes zet ze een ook een smartlap in het Leeuwarders: ’t Woanskip. Eerlijk is eerlijk, het origineel is niet van Anneke Douma. Die eer is voor Irish Stew, dat het nummer al in 1983 opnam. De band was dan ook niet heel blij dat Cambuur niet hun versie draaide, maar die van Anneke Douma. Dat had volgens speaker Rein de Vries een simpele reden: het refrein van Douma was gewoon beter. Via het Leeuwarder uitgaansleven komt het nummer uiteindelijk begin jaren ’90 terecht in het Cambuur Stadion. Het is Cor Mijnheer, ere wie ere toekomt, die opperde om ’t Woanskip te draaien in het stadion.
https://www.youtube.com/watch?v=fC69VrmOOyI&t
Het nummer is direct een succes. In 1998 wordt er in de nacompetitie tegen FC Zwolle Mien Stadsje van Johnny&Johanna gedraaid. Ondanks dat Mien Stadsje over Leeuwarden gaat, slaat het niet aan. De supporters willen ’t Woanskip terug.
Sommige mensen durven te beweren dat het nummer niets met voetbal te maken heeft, maar het gaat over iets veel belangrijkers: de Leeuwarders. ’t Woanskip gaat over twee doodnormale mensen, Eelke en Etsje, die met hun aftandse woonboot ondanks een nijpende woningnood niet welkom zijn in de stad.
Het is een protestlied, geschreven door Anne van der Mark in 1947, in een tijd dat Nederland een gigantisch tekort aan woningen had. Hij baseerde het op het verhaal van woonbooteigenaar Nico Eijgelaar uit Grou. Begin jaren ’40 wil hij naar zijn werk als hij ziet dat de boot van de buren lekt. Hij waarschuwt de buren en zij weten zich in veiligheid te brengen. De woonboot zelf gaat verloren. De woonbootbewoners waren vaak de minderbeelden in de samenleving die meermaals overhoop lagen met de lokale overheid. Wonen in een boot was dan ook zeker geen luxe. Dit geldt ook voor Eelke en Etsje. Zij kunnen geen woning zoeken en vinden noodgedwongen hun toevlucht in een krakkemikkige woonboot. Het nummer gaat over de gewone man die het tegen de gevestigde orde moet afleggen. De doodgewone mensen, Jan met de pet, die niet worden gehoord door de instanties, maar desondanks zo gastvrij blijven.
‘En we hewwe in woanskip
en ut leit an de Singel.
En we hewwe in arkje,
tis oans ideaal.
En komme jim nochris by oans an de Singel
kom dan in oans woanskip gerust allemaal.’
Hoeveel mensen zullen nu automatisch in gedachten negen keer klappen en twee keer Cambuur roepen?
En niet alleen binnen onze mooie stadionmuren brengt ’t Woanskip geluk. Toen in 2012 super vrijwilliger Jan van der Weijer zijn papegaai kwijt was, was deze gelukkig snel teruggevonden. De papegaai had zijn toevlucht gevonden hoog in een boom om van daaruit het Woanskip te gaan zingen. De gevluchte papegaai was zomaar gevonden…
