Bekerdroom SC Cambuur spat uiteen in verlenging
Een Halve Finale van de TOTO KNVB Beker aan het Cambuurplein. Alleen een verstokte voetbalromanticus had kunnen bedenken dat het Cambuur Stadion in het laatste jaar van haar bestaan de grootste wedstrijd ooit toegespeeld zou krijgen. Het gejuich uit menig Leeuwarder huiskamer klonk dan ook luid toen een thuiswedstrijd uit de koker kwam bij de loting, maar met N.E.C. Nijmegen als tegenstander wist iedereen met een geel-blauw hart ook direct dat het een bijzonder lastig karwei zou worden.
De Nijmegen zijn bezig aan misschien wel het beste seizoen sinds jaren en met een zevende stek op de ranglijst is zelfs een Europees ticket via de competitie niet uitgesloten. Constateringen die onder de Cambuur-supporters niet aan dovemansoren zijn gericht, want de voorpret was al groots op de verschillende social media, de sfeeractie bij opkomst -en eigenlijk al bij de warming-up- zo mogelijk nog groter en indrukwekkender.
Voor de Noord-tribune verrees een even fraaie als groot spandoek over de voltallige breedte van de tribune en het vuurwerk bij opkomst deed denken aan een oud & nieuw viering in een willekeurige Chinese stad. Wie op het veld de boodschap nog niet had begrepen had dat nu wel: het gaat om de finale.
Bij SC Cambuur viel er één wijzing te bespeuren in de basiself: Jeremy van Mullem stond aan de aftrap ten koste van Daniël van Kaam en daarnaast had De Jong ook nog een tactische variant in petto. Milan Smit stond namelijk niet aan de linkerkant geposteerd, maar opereerde vanuit de ‘tien’ positie. Een tactische zet die deed denken aan het duel uit 2014 tussen SC Cambuur en Vitesse in 2014. Toen was Martijn Barto de Milan Smit van de avond, al zou dat droomscenario vanavond helaas niet aankomen.
Wel zou SC Cambuur nadat het tot tweemaal toe goed weg kwam (eerst Van Osch met een wereldredding en later bracht hielp de lat een handje) op voorsprong komen en dat was op fraaie wijze. Jeremy van Mullem bracht de bal met veel gevoel de zestien in en Fedde de Jong had zijn kompaan Roberts Uldrikis al vrij zien staan. De Letse spits had de bal voor het inkoppen en dat hij deed dus ook maar. Waarom ook niet? Het Cambuur Stadion werd nog gekker dan het al was en ’t Woanskip klonk mooier dan ooit tevoren.
Een voetbalsprookje leek in de maak, want onder aanhoudend vuurwerk van buiten het stadion, kreeg SC Cambuur zowaar meer grip op de wedstrijd en wist N.E.C. het aanvallend gezien ook even niet meer. Het had weliswaar het meeste van het balbezit, zo gevaarlijk als in de eerste twintig minuten zou het niet meer worden. Werden de Nijmegeren dat wel, dan stond Van Osch als een vorst te keepen en samen met de tien geelhemden voor hem bracht hij de 1-0 voorsprong naar de theepauze.
Zonder wissel was het spelbeeld na rust niet anders dan daarvoor: N.E.C. had het meeste balbezit, voetbalde simpelweg iets makkelijk (niet zo gek ook gezien de ranglijst) en werd het met de minuut gevaarlijk.
Het was bijzonder zuur dat de gelijkmaker uitgerekend uit een hoekschop zou vallen en het was nog zuurder dat hij door toeval tot stand kwam. De bal bleef namelijk hangen in de vijfmeter en na een scrimmage viel de bal voor de voeten van Ogawa en die had de bal voor het intikken: 1-1.
Met nog een half uur op de klok was alles nog mogelijk en bleven de Leeuwarders in de bekerdroom geloven. De bal hoefde immers maar één keer goed te vallen om De Kuip te bereiken en in de 86e minuut leek dat scenario zich ook te voltrekken.
Nadat eerst het schot van Michael Breij nog werd geblokt werd de bal weer ingebracht en kwam terecht op het hoofd van Milan Smit. De topscoorder kopte in de lange hoek en de bal zeilde precies richting de hoek van het doel. De tienduizend aanwezig in het Cambuur Stadion hielden hun adem in, maar het was Jasper Cillessen die als winnaar uit de bus zou komen. Hij tikte de bal nog net uit het doel en voorkwam daarmee een volgend volksfeest.
Wat wel zou volgen was de verlenging en ondanks een aantal wissels leken daarin de krachten van SC Cambuur wat weg te vloeien. Nog geen man over boord zou je zeggen, maar dat ging er wel toen invaller Borges Sanches met een weergaloze actie twee geel-blauwen het bos in stuurde en zijn teruggetrokken voorzet terecht kwam bij die andere Japanner: Sano. Die raakte hem weliswaar niet geweldig, het was wel goed genoeg. De bal zeilde namelijk in het zijnet en Van Osch was kansloos.
De Jong en de zijnen wisselden daarna nog aanvallend met Van Kaam voor Bergsma en later zelfs nog Wormgoor voor Ottesen, maar het mocht niet baten. Het was telkens net niet en het fortuin dat nodig is in zo’n slotfase ontbrak helaas. Het eindsignaal klonk na 120 enerverende minuten en iedereen van SC Cambuur mag meer dan trots zijn op de manier waarop het zichzelf aan voetbalminnend Nederland heeft gepresteerd. De finale is dan wel niet gehaald, de mooiste club komt toch echt uit Leeuwarden.
Opstelling SC Cambuur: Van Osch; Ottesen (110’ Wormgoor), Tol, Bergsma (106’ Van Kaam), Poll; Van Mullem, De Jong (102’ Kooistra), Breij (C) (103’ Sylla); Balk (67’ Van der Meer), Uldrikis (97’ Pichel) en Smit
Opstelling N.E.C. Nijmegen: Cillessen; Van Rooij, Sandler, Nuytinck (102’ Sow), Verdonk; Hoedemakers (91’ Schöne), Sano, Chery; Hansen (71’ Baas), Ogawa en Gonzalez (91’ Borges Sanches)
Scheidsrechter: Sander van der Eijk
VAR: Allard Lindhout
Aanwezige supporters: 10.000 (uitverkocht)
Scoreverloop:
24’ 1-0, Uldrikis
60’ 1-1, Ogawa
99’ 1-2 Sano
Gele kaarten: Breij, Van Mullem, Pichel en Sylla
Wedstrijdsponsor: Thebagstore.nl
Balsponspor: Sportbh.nl
Aanvoerdersbansponsor: Regenjas.nl
Foto: www.dijksmedia.nl
